Κάθε γνωστός ζωντανός οργανισμός πάνω στη γη χρησιμοποιεί τις ίδιες τέσσερις βάσεις του DNA για την αποθήκευση των γενετικών πληροφοριών του και απ' όσο γνωρίζουμε σε δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης ο τρόπος που οι ζωντανοί οργανισμοί αποθηκεύουν τις γενετικές πληροφορίες τους δεν έχει αλλάξει!
Τώρα, οι επιστήμονες στο Ερευνητικό Ίδρυμα Scripps στη La Jolla της Califonia εισήγαγαν με επιτυχία ένα τεχνητό ζεύγος βάσεων DNA σε βακτήρια σε καλλιέργεια. Αυτό σημαίνει ότι πρόσθεσαν δύο νέα "γράμματα" στον γενετικό κώδικα, που μπορούν να διαβαστούν και να αντιγραφούν με παρόμοιο τρόπο με τις τέσσερις πρωτότυπες βάσεις, δείχνοντας έτσι ότι τα βακτήρια μπορούν να αντιγράψουν και να διατηρήσουν αυτό το τεχνητό, με την προϋπόθεση ότι τροφοδοτούνται με τα τεχνητά νουκλεοτίδια.
Η δυνατότητα να προστεθούν συγκεκριμένα κωδικόνια σε ένα γονίδιο με τέτοιο τρόπο ώστε να εισαχθούν τεχνητά αμινοξέα σε πεπτίδια ανοίγει το πεδίο μηχανικής πρωτεϊνών (protein engineering) και αυτό που μένει να δούμε είναι με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιηθεί αυτή η τεχνολογία.
Πηγή: http://geneticsalive.com/newsfeed.html
Τώρα, οι επιστήμονες στο Ερευνητικό Ίδρυμα Scripps στη La Jolla της Califonia εισήγαγαν με επιτυχία ένα τεχνητό ζεύγος βάσεων DNA σε βακτήρια σε καλλιέργεια. Αυτό σημαίνει ότι πρόσθεσαν δύο νέα "γράμματα" στον γενετικό κώδικα, που μπορούν να διαβαστούν και να αντιγραφούν με παρόμοιο τρόπο με τις τέσσερις πρωτότυπες βάσεις, δείχνοντας έτσι ότι τα βακτήρια μπορούν να αντιγράψουν και να διατηρήσουν αυτό το τεχνητό, με την προϋπόθεση ότι τροφοδοτούνται με τα τεχνητά νουκλεοτίδια.
Η δυνατότητα να προστεθούν συγκεκριμένα κωδικόνια σε ένα γονίδιο με τέτοιο τρόπο ώστε να εισαχθούν τεχνητά αμινοξέα σε πεπτίδια ανοίγει το πεδίο μηχανικής πρωτεϊνών (protein engineering) και αυτό που μένει να δούμε είναι με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιηθεί αυτή η τεχνολογία.
Πηγή: http://geneticsalive.com/newsfeed.html